Πρώτο μέλημα, ύστερα απ’ την ανασύσταση της μονής το 2006, υπήρξε η συγκέντρωση του αγιάσματος το οποίο εκπηγάζει από τους βράχους που βρίσκονται πίσω από το ιερό. Στη συνέχεια διαχέονταν κάτω από το δάπεδο του Ναού, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη υγρασία η οποία δημιουργούσε πολλά προβλήματα και στο ξυλόγλυπτο τέμπλο και προπαντός στις
τοιχογραφίες. Ανακατασκευάστηκε –με τα ίδια υλικά – το δάπεδο και απομακρύνθηκε η υγρασία. Στη συνέχεια κάτω απ’ την επίβλεψη του Υπουργείου Πολιτισμού στερεώθηκαν οι τοιχογραφίες, ανακατασκευάστηκαν τα επιχρίσματα (σοβάδες) με χρήση παραδοσιακών υλικών και τεχνολογίας. Απεντομώθηκε το τέμπλο, το οποίο στη συνέχεια συντηρήθηκε και αποχρωματίστηκε.
Αντικαταστάθηκαν ο δεσποτικός θρόνος, όλα τα στασίδια και οι πόρτες του ναού. Επισκευάστηκαν και εκσυγχρονίστηκαν τρία κελιά. Ανακατασκευάστηκε η παλιά αποθήκη – ελαιοτριβείο και μετατράπηκαν σε μουσειακούς χώρους. Ήδη ανακαινίζεται
εκ βάθρων το ηγουμενείο, το αρχονταρίκι και οι βοηθητικοί χώροι. Έγινε ανακατασκευή ή αρμολόγηση σε μεγάλο μέρος των πέτρινων αναβαθμίδων μέσα και έξω από τη Μονή και των κτηρίων. Δημιουργήθηκε ευρύχωρος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων και τσιμεντοστρώθηκε η παράκαμψη απ’ τον επαρχιακό δρόμο μέχρι το μοναστήρι. Με τη χάρη της Υπεραγίας Παναγίας ένα ερείπιο μετατράπηκε σε ένα ζεστό χώρο προσευχής και κατάνυξης.
