Η συνέχεια όμως δεν ήταν καλή, επειδή δεν υπήρχαν μοναχοί, και μοναδικό μέλημα τόσο της Μητρόπολης όσο και του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν η διαφύλαξη και διατήρηση των κτηρίων και της περιουσίας του με την ενοικίασή της σε κληρικούς ή λαϊκούς της περιοχής. Τελικά αποχαρακτηρίστηκε (1933) από Μοναστήρι και χαρακτηρίστηκε ως Μητροπολιτικό Αγρόκτημα. Τότε ανακαλύφτηκαν και οι επασβεστωμένες τοιχογραφίες του καθολικού. Από το 1959 και για 30 περίπου χρόνια, σε ειδικά αναγερμένο κτήριο, που θεμελιώθηκε το 1939, στεγάστηκε και λειτούργησε γηροκομείο υπό την εποπτεία της Μητρόπολης Μυτιλήνης και κληρικών της περιοχής. Για είκοσι περίπου χρόνια το μοναστήρι ήταν κλειστό και εγκαταλειμμένο (για κάποιο διάστημα φιλοξενήθηκε εκεί μια μοναχή.) Το 2006 επανασυστήθηκε η Μονή. Εγκαταστάθηκε ο Ιερομόναχος πατέρας Μιχαήλ Τυροπώλης, ο οποίος με ακάματο ζήλο και τη συνδρομή της δύναμης της Υπεραγίας Θεοτόκου κατάφερε μέσα σε ελάχιστο για τα ελληνικά δεδομένα χρόνο να την ανακαινίσει.